การปรับปรุงคุณภาพของน้ำภายในหม้อน้ำ คือ การทำให้น้ำในหม้อน้ำให้หมดอันตรายโดยวิธีทางฟิสิกส์ หรือโดยวิธีทางเคมี ซึ่งมีแนวทางในการปรับปรุงดังต่อไปนี้
- การควบคุมคุณภาพน้ำในหม้อน้ำโดยการใช้สารเคมี
- ป้องกันตะกรันโดยการทำน้ำในหม้อน้ำให้เป็นน้ำอ่อน (Softener) วิธีนี้จะใช้สารช่วยทำน้ำอ่อน เพื่อป้องกันการเกิดตะกรันแข็งจับเกาะหม้อน้ำ โดยเปลี่ยนสภาพส่วนผสมของน้ำกระด้างให้เป็นสลัดจ์ (Sludge) แทน
- การปรับ pH ของน้ำในหม้อน้ำ ในน้ำอุณหภูมิสูง โซเดียมคาร์บอเนตจะรวมกับน้ำ และสลายตัวออกเป็นโซเดียมไฮดรอกไซด์ และก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ ซึ่งเป็นสาเหตุของการกัดกร่อน และการแข็งเปราะเนื่องจากโซดาไฟ และเพื่อป้องกันการเกิดตะกรัน ป้องกันการกัดกร่อนภายในหม้อน้ำจะต้องปรับ pH และความเป็นด่างให้อยู่ในช่วงที่เหมาะสมด้วยเคมี
- การป้องกันการแตกร้าวเนื่องจากโซดาไฟ การป้องกันทำได้โดยเติม โซเดียมไนเตรท โซเดียมฟอสเฟต แทนนิน (Tannin) และลิกนิน (Lignin)
- ป้องกันการผุกร่อนจากออกซิเจน การไล่ออกซิเจนในน้ำในหม้อน้ำทำได้โดยเติมสารเคมีไล่ออกซิเจน (หรือเคมีลดออกซิเจน)
- การระบายน้ำออกจากหม้อน้ำ
เป็นการปล่อยทิ้งสิ่งสกปรกที่ปนอยู่ในน้ำป้อน (Feed water) และสารเคมีต่างๆ ที่เข้าไปในหม้อน้ำจะสะสมอยู่ในหม้อน้ำและทวีความเข้มข้นขึ้นตามเวลาที่ผ่านไป ทำให้เกิดผลเสียหายต่างๆ ดังนั้นจึงต้องมีการปล่อยน้ำ และสารที่ตกตะกอนทิ้งออกไปบางส่วน จากบริเวณผิวน้ำออกไปอย่างต่อเนื่อง (Surface blowdown) หรือการปล่อยน้ำในหม้อน้ำและตะกอนออกทางท่อปล่อยทิ้งด้านล่างของหม้อน้ำ (Bottom blowdown) ตามช่วงเวลาที่กำหนด
